Τα δώματα (ταράτσες) είναι κοινόχρηστα;

Δικαίωμα να χρησιμοποιούν την ταράτσα έχουν καταρχήν όλοι οι συνιδιοκτήτες διαμερισμάτων, εκτός εάν με συμβολαιογραφικό έγγραφο έχουν συμφωνήσει να παραχωρηθεί η αποκλειστική χρήση της σε έναν ή σε μερικούς συνιδιοκτήτες.

Στο άρθρο 2, παράγραφος 1 του Ν. 3741/1929 αναφέρεται:

Αδιαίρετος είναι η ιδιοκτησία, επί του εδάφους, των θεμελίων, των πρωτοτοίχων, της στέγης , των καπνοδόχων, των αυλών, φρεάτων, ανελκυστήρων, βόθρων, εγκαταστάσεων κεντρικής θερμάνσεως, και παντός άλλου πράγματος χρησιμεύοντος προς κοινήν των ιδιοκτητών χρήσιν.

Και στο Άρθρο 7, παράγραφο 1 αναφέρεται:

Επί των ηλιακών δωμάτων (ηλιακωτών) εφαρμόζεται ό,τι και επί της στέγης.

Το ανώτατο δικαστήριο (Άρειος Πάγος) δέχτηκε την αγωγή που είχαν υποβάλει συνιδιοκτήτες διαμερισμάτων κατά συνιδιοκτητη τους, επειδή αυτός που είχε το δικαίωμα υψούν εμπόδιζε την πρόσβασή τους στην ταράτσα, τοποθετώντας σιδερένια πόρτα της οποίας κρατούσε εκείνος μόνο το κλειδί.

Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι μπορούν να τη χρησιμοποιούν όλοι οι συνιδιοκτήτες, ακόμα και στην περίπτωση που έχει συμφωνηθεί μεταξύ τους να δοθεί σε κάποιον από αυτούς το δικαίωμα να χτίσει και νέο όροφο (δικαίωμα υψούν).

Το αιτιολογικό ήταν ότι: Εάν όμως δεν έχει προηγηθεί καμία ειδική συμφωνία μεταξύ των συνιδιοκτητών, τότε δεν μπορεί να αλλοιωθεί ο κοινόχρηστος χαρακτήρας της ταράτσας και εκείνος που έχει δικαίωμα να χτίσει και άλλον όροφο (δικαίωμα υψούν) δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εμποδίσει τους υπολοίπους να έχουν πρόσβαση.

Έτσι, οι συνιδιοκτήτες έχουν δικαίωμα να ανεβαίνουν και να χρησιμοποιούν την ταράτσα (τοποθέτηση κεραιών τηλεόρασης ή ηλιακών θερμοσιφώνων, έλεγχος σωληνώσεων, παραμονή για αναψυχή, άπλωμα ρούχων κ.λπ.)