Πως γίνεται η κατανομή των κοινοχρήστων δαπανών θέρμανσης

Στις παλαιότερης κατασκευής πολυκατοικίες (πριν την έναρξη ισχύος του Φ.Ε.Κ 631Δ’ /1985) για τις οποίες δεν υπάρχει διαθέσιμη μελέτη θέρμανσης, όπως ο παραπάνω νόμος προβλέπει, για την κατανομή των δαπανών θέρμανσης, διακρίνονται δύο περιπτώσεις:

Κεντρική θέρμανση χωρίς αυτονομία

Η κεντρική θέρμανση τίθεται σε λειτουργία, συνήθως από τον διαχειριστή, σε προσυμφωνημένες από τους ενοίκους ημέρες και ώρες.

Ο χρόνος θέρμανσης είναι ο ίδιος για όλα τα διαμερίσματα.

Συνεπώς η κατανομή του κόστους θέρμανσης πρέπει να γίνει με βάση την κατανάλωση των διαμερισμάτων, η οποία είναι ανάλογη του «μεγέθους» των διαμερισμάτων.

Τυπικό «μέγεθος» διαμερίσματος είναι ο όγκος (κυβικά μέτρα) των χώρων που θερμαίνονται από την κεντρική θέρμανση και το ποσοστό συμμετοχής των διαμερισμάτων εμφαίνεται στη στήλη δαπάνες θέρμανσης (χιλιοστά), του πίνακα κατανομής ποσοστών της σύστασης οριζόντιων ιδιοκτησιών ( για διαμερίσματα με ίδιο ύψος, ο όγκος είναι ανάλογος του εμβαδού).

Εάν προβλέπεται στο καταστατικό της πολυκατοικίας ή αποφασισθεί στην γενική συνέλευση συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας τα κλειστά διαμερίσματα να έχουν έκπτωση (π.χ. να πληρώνουν το 30% του ποσού που θα τους αναλογούσε εάν χρησιμοποιούνταν), τότε πρέπει να κλείσουν οι διακόπτες όλων των θερμαντικών σωμάτων αυτών των διαμερισμάτων.

Για να υπολογισθεί το ποσό επιβάρυνσης των κλειστών διαμερισμάτων πρέπει να τροποποιηθεί ο πίνακας χιλιοστών της κατηγορίας δαπανών, ώστε τα ποσοστά συμμετοχής των κλειστών διαμερισμάτων να είναι μειωμένα (π.χ. στο 30% των κανονικών χιλιοστών-τετραγωνικών) για όσο χρονικό διάστημα αυτά παραμένουν ακατοίκητα.

Κεντρική θέρμανση με αυτονομία

Η κεντρική θέρμανση τίθεται σε λειτουργία, αυτόματα όταν ανοίγει ο θερμοστάτης κάθε διαμερίσματος και υπάρχει σύστημα μέτρησης (συνήθως ωρομετρητές) της θέρμανσης του διαμερίσματος.

Η επιβάρυνση συνεπώς κάθε διαμερίσματος πρέπει να είναι ανάλογη της απορρόφησης θερμότητας από το διαμέρισμα.

Στην περίπτωση που χρησιμοποιούνται θερμιδομετρητές για την καταμέτρηση της θερμότητας που απορροφάται στο διαμέρισμα, η μέτρηση εκφράζει την πραγματική ποσότητα θερμότητας που καταναλώθηκε στο διαμέρισμα και η χρέωση πρέπει να είναι ανάλογη των θερμίδων.

Στην περίπτωση που χρησιμοποιούνται ωρομετρητές για την καταμέτρηση της θερμότητας, εκτός από τον χρόνο θέρμανσης του διαμερίσματος έχει σημασία και το «μέγεθος» του διαμερίσματος.

Δηλαδή η χρέωση πρέπει να γίνει ανάλογα με το γινόμενο «μέγεθος» επί ώρες λειτουργίας.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση συστήματος με αυτονομία κατά την θέρμανση ενός διαμερίσματος θερμαίνονται έμμεσα και τα γειτονικά διαμερίσματα.

Για αυτό θεωρείται λογικό ένα μέρος της δαπάνης θέρμανσης να κατανέμεται με σταθερό (πάγιο) τρόπο, ανάλογα με το «μέγεθος» κάθε διαμερίσματος και το υπόλοιπο ανάλογα με την κατανάλωση (θερμίδες είτε «μέγεθος» επί ώρες θέρμανσης) κάθε διαμερίσματος.

Τυπικά το πάγιο ποσοστό είναι 25-35% και το ποσοστό κατανάλωσης το υπόλοιπο 65-75% της δαπάνης θέρμανσης (κόστος προμήθειας πετρελαίου θέρμανσης, φυσικού αερίου, κλπ).

Σε περίπτωση που στο καταστατικό της πολυκατοικίας δεν προβλέπεται ο τρόπος κατανομής της δαπάνης θέρμανσης, θα πρέπει να υπάρξειαπόφαση της γενικής συνέλευσης των συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας, σχετικά με τον τρόπο κατανομής της δαπάνης (ποσοστά παγίου – λειτουργικού κόστους και συντελεστών κατανομής (χιλιοστών)), η οποία απόφαση να καταγραφεί σε πρακτικό.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα άρθρα που βρίσκονται στο Νόμο 3741/1929 , σχεδόν στο σύνολο τους ισχύουν εφόσον δεν υπάρχει καταστατικό της πολυκατοικίας ή σύμφωνη γνώμη των ιδιοκτητών που να αναφέρει κάτι διαφορετικό. Αν δηλαδή υπάρχει καταστατικό της πολυκατοικίας ή απόφαση γενικής συνέλευση και οι ιδιοκτήτες αποφάσισαν ομόφωνα (και όχι κατά πλειοψηφία) να κατανέμουν τα κοινόχρηστα εξίσου σε όλα τα διαμερίσματα και όχι βάσει του όγκου τους , τότε μπορούν να παραβλέψουν τη νομοθεσία και να κάνουν αυτό που έχουν ομόφωνα συμφωνήσει .